Piast Lutynia - strona oficjalna

Zabytki:

1. Kościół parafialny pod wezwaniem św. Józefa. Obiekt wzniesiony po 1335 roku, przebudowany w XVI wieku, odbudowany po zniszczeniach w 1757 roku, restaurowany w la­tach 1867-69, otrzymał wystrój neogotycki. Kościół otoczony murem obronnym z XVII wieku, z bramą o formach renesansowych z attykowym szczytem, pokrytą dekoracją sgraffitową.

We wnętrzu zachowane bogate wyposażenie, pochodzące prze­ważnie z początku XVII, połowy XVIII i początku XX wieku. Szczególnie cenna jest drewniana, polichromowana rzeźba św. Anny Samotrzeciej, pochodząca z przełomu XIV/XV wieku, zespół piaskowcowych płyt nagrobnych rodziny von Seidlitz z 2 połowy XVI wieku oraz renesansowe, drewniane, malowane stalle z około 1500 roku.

2. Dawny kościół ewangelicki, obecnie kościół pomocniczy pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej. Obiekt wzniesiony w 1857 roku, zachował pierwotny wystrój z dwoma kondygnacjami drewnianych empor.

3. Muzeum bitwy lutyńskiej z 1919 roku. Bitwa, która rozegrała się na polach pomiędzy Radakowicami, Lutynią i Łowęcicami w 1757 roku, przeszła do historii jako bitwa pod Lutynią. Dowodzący wojskami pruskimi król Fryde­ryk Wielki zwyciężył tu, w ciężkiej bitwie, wojska austria­ckie. Towarzystwo pamięci o bitwie lutyńskiej, działało już w XIX wieku, lecz dopiero w 1913 roku postanowiono zebrać w jednym miejscu gromadzone dotąd pamiątki i wybudować sie­dzibę muzeum. Kamień węgielny pod budynek położono w 1919 roku, a gotowy budynek wzorowany na rogatce berlińskiej zaprojektowanej przez Schinkla, otwarto 21 września 1921 roku. Muzeum postawiono w miejscu, gdzie już wcześniej upamiętnio­no poległych w wojnie niemiecko-francuskiej z 1870/71 roku. Po wojnie budynek muzeum został zamieniony na magazyn zbo­ża.  Obecnie jest restaurowany.

4. Budynek przy ulicy Piastowskiej 29. W przyziemiu budynku zachowały się relikty sklepienia ko­lebkowego, są to pozostałości dawnego dworu, wzmiankowanego w XVII wieku.

5. Wiatrak drewniany z końca XIX wieku stojący pośród pól.

6. Park typu swobodnego z około 1870 roku, pozostałości XVIII wiecznego założenia ogrodowego, zachowane granice, czytelny układ dróg i kompozycji.

źródło:http://www.miekinia.pl/www/index.php?item=10344